Η Σκόπελος είναι το πιο πράσινο νησί στην Ελλάδα. Εδώ, όπου το πράσινο των πεύκων και των πυκνών δασών σμίγει με το βαθύ γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού δημιουργώντας μία εικόνα απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς, θα συναντήσετε τον εαυτό σας σε μια ειδυλιακή γή, σε ένα μικρό παράδεισο στην καρδιά της Ελλάδας.
Το νησί της Σκοπέλου χαρακτηρίζεται απο τα πυκνά δάση και το γαλάζιο της Θάλασσας γι'αυτο και στις 5/7/97 ανακυρήχθηκε επίσημα ώς "πράσινο και γαλάζιο νησί" απο τον διεθνή οργανισμό Βιοπολιτικής. Είναι χαρακτηριστικό οτι το μεγαλύτερο κομμάτι της έκτασης του νησιού καλύπτεται απο παρθένο πευκοδάσος. Ενα δάσος που όταν επισκεφτείτε τη Σκόπελο θα χρειαστεί και τη δική σας αγάπη, φροντίδα και προσοχή για να παραμείνει όπως είναι.
Η πόλη της Σκοπέλου επίσης με προεδρικό διάταγμα έχει χαρακτηριστεί ώς παραδοσιακός οικισμός (19/10/78 προεδρικό διάταγμα 594 , 13-11/78).
Γεωγραφικά η Σκόπελος είναι ένα Αιγαιοπελαγίτικο νησί (κεντρικά - βορειοδυτικά του Αιγαίου), Ανατολικά απο το Πήλιο και βόρεια της Εύβοιας. Εχει πλούσια σε εντάσεις ακτογραμμή με περίμετρο 67 χιλιόμετρα, έκταση 95.8 τ.χ , μέγιστο μήκος 17 χιλιόμετρα και πλάτος 8 χιλιόμετρα. Ο πληθυσμός της είναι περίπου 5.700 μόνιμοι κάτοικοι, ενώ παράλληλα είναι το δεύτερο σε μέγεθος νησί των Βορείων Σποράδων (μετά την Σκύρο).
Το νησί κατοικήθηκε πιθανότατα την Νεολιθική Περίοδο. Το αρχαίο όνομα του νησιού ήταν Πεπάρηθος και αναφέρεται απο τους προ-έλληνες Μικρασιάτες που εγκαταστάθηκαν στο Αιγαίο την περίοδο (2800 - 2000 π.Χ.). Το όνομα αυτό αναφέρεται επίσης και απο τον Θουκιδίδη. Γύρω στα 1600 π.Χ. το νησί κατοικήθηκε απο Κρήτες με αρχηγό τον Μυθικό Βασιλιά Στάφυλο γιό του Θησέα και της Αριάδνης.
Ο Θησέας, γιός του Αιγαία, βασιλιά της Αθήνας, όπως η παράδοση μας θυμίζει, στάλθηκε με 7 νέα αγόρια και 7 νέα κορίτσια, στον βασιλιά της Κρήτης Μινώα, ώς φόρος με σκοπό να προσφερθούν για θυσία στον Μινώταυρο ( ένα περίεργο δημιούργημα της φύσης, μισός άντρας, μισό τέρας) που ζούσε στον λαβύρινθο του παλατιού στην Κνωσσό της Κρήτης. Στην Κρήτη, ο Θησέας γνωρίζει την Αριάδνη, κόρη του Μινώα. Η Αριάδνη τον ερωτεύεται και τον βοηθά, δίνοντας του ένα κουβάρι μαλλί, να φύγει απο τον λαβύρινθο και να σωθεί. Πράγματι ο Θησέας βρίσκει την έξοδο, απαγάγει την Αριάδνη και φεύγει απο την Κρήτη. Στο νησί της Νάξου όμως εγκαταλείπει την Αριάδνη, η οποία μέσα στην μοναξιά της ανακαλύπτει τον θεό Διόνυσο.
Ο Διόνυσος ερωτεύεται με την σειρά του την Αριάδνη και τη μεταφέρει στην Λήμνο. Στην Λήμνο η Αριάδνη και ο Διόνυσος θα αποκτήσουν τέσσερις γιούς, τον Θόαντα, τον Ινοπίονα, τον Στάφυλο και τον Πεπάρηθο. Ο Πεπάρηθος, ήταν ο πρώτος που κατοίκησε στο νησί της Σκοπέλου. Μέχρι και σήμερα το όνομα του σώζεται στον τόπο αυτό τον γεμάτο ελιές και πυκνά δάση.
Στην άκρη του όρμου του Σταφύλου υπάρχει, μία χερσόνησος. Στην άκρη της χερσονήσου έχει ανακαλυφθεί ο τάφος του βασιλιά Στάφυλου και το σπαθί του που θεωρείται ως ένα απο τα πιο σημαντικά δείγματα τέχνης στην Μυκηναική και Μινωική περίοδο. Η λαβή του καλύπτεται απο χρυσάφι, ένα πολύτιμο σπαθί ενός πολύτιμου βασιλιά, όπως ήταν ο βασιλιάς Στάφυλος.
Η λαβή απο το ξίφος του Στάφυλου
Το ξίφος του Στάφυλου με την λαβή, μήκους 32 εκ, βρέθηκε σε λακκοειδή τάφο μαζί με άλλα κρητομυκηναϊκά ευρύματα από τον αρχαιολόγο Ν.Πλάτωνα σε ανασκαφή του 1936. Ο τάφος αποδόθηκε στο μυθικό ήρωα Στάφυλο. Πιθανόν η πειστικότερη ένδειξη για την ταυτότητα του τάφου είναι η ονομασία της περιοχής που επί χιλιετίες παραμένει ίδια. Το ξίφος φυλάσσεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου